مراکش در سال 2024 آماده پیوستن به طبقه برتر واردکنندگان جهانی گندم است

بر اساس گزارش اخیر سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در یک تحول چشمگیر، مراکش قرار است در سال 2024 به یکی از شش واردکننده برتر گندم در جهان تبدیل شود. این تغییر پیامد مستقیم شرایط اقلیمی شدید است که تولید گندم کشور را به شدت کاهش داده است و افزایش قابل توجه واردات را ضروری کرده است.

گزارش فائو پیش‌بینی می‌کند که واردات گندم مراکش در سال آینده 19 درصد افزایش خواهد یافت و به 7.5 میلیون تن خواهد رسید. این افزایش قابل توجه در واردات ناشی از کاهش قابل توجه تولید داخلی است که تخمین زده می شود که تقریباً 40 درصد کمتر از سال قبل باشد. در نتیجه، انتظار می‌رود برداشت ملی گندم مراکش به حدود 2.5 میلیون تن برسد که بسیار پایین‌تر از میانگین است.

این تغییر مراکش را به رتبه ششمین واردکننده بزرگ گندم در جهان ارتقا می دهد و به افزایش تقاضای واردات از قاره آفریقا کمک می کند. پیش بینی می شود کل تقاضای گندم در آفریقا با رشد چشمگیر 2.2 درصدی به رکورد 55.6 میلیون تن برسد.

این گزارش بر شرایط نامساعد آب و هوایی که به شدت بر برداشت گندم در مراکش و سایر کشورهای شمال آفریقا تأثیر گذاشته است، تأکید می کند. کمبود قابل توجه بارندگی و افزایش دما، تلفات شدیدی را بر عملکرد محصولات زراعی وارد کرده است و بر آسیب پذیری تولیدات کشاورزی در برابر تغییرات اقلیمی تاکید می کند.

در حالی که انتظار می رود تولید گندم الجزایر نسبتاً ثابت بماند، تونس ممکن است شاهد افزایش جزئی باشد. در مصر، پیش بینی می شود که تولید نزدیک به سطوح بالای سال گذشته باقی بماند. با این حال، مصر جایگاه خود را به عنوان بزرگترین واردکننده گندم در جهان حفظ خواهد کرد و بر اتکای منطقه به غلات وارداتی تاکید بیشتری دارد.

در مقیاس جهانی، پیش‌بینی می‌شود که تولید گندم در سال ۲۰۲۴ با رکود جزئی مواجه شود و نسبت به سال قبل از آن ۰.۱ درصد کاهش حاشیه‌ای داشته باشد و مجموع آن را به ۷۸۷ میلیون تن برساند. این رکود در درجه اول به کاهش برداشت در چندین کشور کلیدی از جمله اتحادیه اروپا، اوکراین، ترکیه، بریتانیا و ایرلند شمالی نسبت داده می شود.

از آنجایی که مراکش برای پیوستن به رتبه‌های برترین واردکنندگان گندم در جهان آماده می‌شود، بخش کشاورزی این کشور با چالش مهمی در تضمین امنیت غذایی در بحبوحه تهدید فزاینده تغییرات آب و هوایی مواجه است. این توسعه بر نیاز به استراتژی‌های نوآورانه و شیوه‌های پایدار برای افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش اثرات شرایط محیطی نامطلوب بر تولید مواد غذایی تأکید می‌کند.