کنفرانس أنفا: نقطه عطفی تاریخی که راه را برای استقلال مراکش هموار کرد و نقش بین المللی آن را تقویت کرد

ماه ژانویه هر سال بزرگداشت کنفرانس Anfa است، رویداد مهمی که در کازابلانکا بین 14 تا 24 ژانویه 1943 برگزار شد. این کنفرانس یک نقطه عطف تاریخی بزرگ بود، نه تنها برای مراکش، بلکه برای صحنه ژئوپلیتیک جهانی. به ویژه در شرایط جنگ جهانی دوم.

در این نشست استراتژیک، متفقین به رهبری شخصیت‌های مشهوری مانند فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور آمریکا، وینستون چرچیل، نخست‌وزیر بریتانیا و ژنرال‌های فرانسوی شارل دوگل و هانری ژیرو، گرد هم آمدند تا درباره استراتژی‌های نظامی علیه قدرت‌های محور گفتگو کنند. با این حال، این رویداد تنها پیامدهای نظامی نداشت، بلکه نقطه شروع مهمی برای مراکش به عنوان کشوری بود که به دنبال استقلال بود.

پادشاه محمد پنجم که در آن زمان حاکم بود، از فرصت استفاده کرد و مسئله استقلال مراکش را مطرح کرد و به وضوح خواسته های مردم مراکش را بیان کرد. در ملاقات با رئیس جمهور روزولت در 22 ژانویه 1943، او خواستار رهایی پادشاهی از سلطه استعمار شد و پیشنهاد کرد مراکش به عضویت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) درآید. این پیشنهاد رویایی لحظه ای کلیدی در ساختن پایه های نظام جهانی پس از جنگ بود.

اهمیت استراتژیک مراکش به عنوان چهارراهی بین اروپا، آفریقا و قاره آمریکا نقش تعیین کننده ای در برگزاری این کنفرانس در خاک خود داشت. کازابلانکا، به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، مکان ایده آلی برای هماهنگی تلاش های متفقین بود، به ویژه پس از موفقیت عملیات مشعل در نوامبر 1942، تهاجم متفقین به شمال آفریقا. این انتخاب همچنین نمادی از ظهور مراکش به عنوان یک بازیگر استراتژیک در صحنه بین المللی بود.

کنفرانس عنفا نه تنها پایه های روابط دیپلماتیک بین مراکش و ایالات متحده را پایه گذاری کرد، بلکه موقعیت سلطنت علوی را به عنوان یک بازیگر کلیدی در حل مناقشات جهانی تقویت کرد. حمایت روزولت از آرمان مراکش یک نقطه عطف دیپلماتیک تعیین کننده بود و آغاز رابطه پربار بین دو ملت بود.

دکتر رودانی تاریخ‌دان و کارشناس ژئوپلیتیک توضیح می‌دهد که تأثیر این کنفرانس دوچندان بود: این کنفرانس نه تنها وحدت متفقین را در مبارزه با قدرت‌های محور تحکیم بخشید، بلکه به مراکش اجازه داد تا خود را به عنوان یک بازیگر کلیدی سیاسی و نظامی در این کنفرانس قرار دهد. جهان پس از جنگ این کنفرانس به اتخاذ تصمیماتی کمک کرد که راه را برای عملیات نظامی حیاتی، مانند عملیات هاسکی (فرود در سیسیل) هموار کرد که در شکست قدرت های محور نقش داشت.

در سطح دیپلماتیک، یکی از میراث های ماندگار کنفرانس عنفا، به رسمیت شناختن پادشاه محمد پنجم به عنوان یک رهبر رویایی بود که صدای مردم مراکش را به صحنه جهانی رساند. او با دعوت به استقلال، راه را برای آینده ای هموار کرد که در آن مراکش بتواند به کشوری مستقل تبدیل شود که در سراسر جهان مورد احترام قرار می گیرد.

از آن لحظه تاریخی، مراکش موقعیت خود را به عنوان یک بازیگر برجسته ژئوپلیتیک تقویت کرده است. نقش استراتژیک آن در طول جنگ جهانی دوم، پایه های همکاری پایدار با ایالات متحده را که برای توسعه پادشاهی ضروری بود، ایجاد کرد. این میراث در طول نسل‌ها حفظ شده است، به‌ویژه در زمان سلطنت اعلیحضرت پادشاه محمد ششم، که سیاست بین‌المللی مراکش را قادر ساخته است تا به عنوان یک بازیگر کلیدی در مجامع جهانی، به‌ویژه در تلاش‌هایش برای ترویج صلح، گفت‌وگو و همکاری بین مردم، باقی بماند.

این بازگشت به خاستگاه مراکش به عنوان یک بازیگر اصلی دیپلماتیک بر اهمیت کنفرانس عنفا، نه تنها به عنوان نقطه عطفی در تاریخ این کشور، بلکه به عنوان گامی اساسی در بازتعریف نقش آن در صحنه بین المللی تأکید می کند.