به رسمیت شناختن مراکش توسط اروپا، موضع این کشور را در قبال مسئله صحرا تقویت می‌کند

نسیم دیپلماتیک جدیدی در سراسر اروپا به نفع حاکمیت مراکش بر صحرا وزیدن گرفته است. چندین پایتخت اروپایی اکنون مواضع روشنی اتخاذ کرده و از پیشنهاد خودمختاری مراکش به عنوان یک راه حل جدی، معتبر و واقع بینانه برای یک درگیری منطقه‌ای مداوم حمایت می‌کنند. این تغییر تدریجی، نشان‌دهنده آگاهی روزافزون از مشروعیت موضع مراکش است و به وضوح تز جدایی‌طلبانه‌ای را که مدت‌ها توسط الجزایر از طریق حمایت مستقیم از جبهه پولیساریو حمایت می‌شد، تضعیف می‌کند.

به رسمیت شناختن‌های مکرر، چه صریح و چه از طریق حمایت از طرح خودمختاری تحت حاکمیت مراکش، نشان دهنده تکامل یک اجماع بین‌المللی است که از مواضع انعطاف‌ناپذیر و غیرواقع‌بینانه فاصله می‌گیرد. این نقطه عطف همچنین بخشی از پویایی گسترده‌تر ارزیابی مجدد روابط منطقه‌ای توسط کشورهای اروپایی است که اکنون به دنبال شرکای قابل اعتماد و باثبات در منطقه‌ای هستند که با عدم قطعیت‌های بسیاری مواجه است. در این راستا، مراکش خود را به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای مسئول، با سیاست خارجی متعادل و برخوردار از احترام روزافزون در مقیاس آفریقایی و بین‌المللی، مطرح می‌کند.

این تحول مثبت تنها به حوزه سیاسی محدود نمی‌شود، بلکه به همکاری‌های اقتصادی و استراتژیک نیز گسترش می‌یابد. چندین کشور اروپایی اکنون استان‌های جنوبی را بخش جدایی‌ناپذیری از خاک مراکش می‌دانند و علاقه فزاینده‌ای به پروژه‌های بزرگ توسعه‌ای در حال انجام در این منطقه، به‌ویژه در زمینه‌های انرژی تجدیدپذیر، زیرساخت‌ها و ادغام قاره‌ای، نشان می‌دهند.

در مواجهه با این وضعیت، الجزایر به طور فزاینده‌ای در صحنه بین‌المللی منزوی به نظر می‌رسد. وابستگی او به یک پروژه جدایی‌طلبانه بدون مبنای قانونی یا حمایت مردمی در صحرای مراکش، به سختی قابل دفاع است، به خصوص از آنجایی که این امر به تشدید تنش‌ها در مغرب کمک می‌کند و مانع تلاش‌ها برای توسعه و ادغام منطقه‌ای می‌شود. حمایت پرهزینه و مداوم الجزایر از پولیساریو به دلیل پیامدهای مضر آن برای ثبات منطقه‌ای به طور فزاینده‌ای مورد انتقاد قرار گرفته است.

با افزایش تعداد کشورهای حامی حاکمیت مراکش و افتتاح نمایندگی‌های دیپلماتیک جدید در شهرهای العیون و داخله، جامعه بین‌المللی به حل و فصل پایدار این مناقشه نزدیک‌تر می‌شود. بنابراین، طرح خودمختاری که مراکش در سال ۲۰۰۷ پیشنهاد داد، به عنوان تنها مسیر واقع‌بینانه به سوی یک راه‌حل قطعی، با احترام به امنیت منطقه‌ای و توسعه مشترک، برجسته می‌شود. علیرغم تلاش‌ها برای جلوگیری از آن، پویایی حمایت بین‌المللی از مراکش مشروعیت آن را تثبیت می‌کند و نویدبخش تغییر عمیقی در موازنه به سوی نتیجه‌ای عادلانه و پایدار است.