- 17:43تحقیقات علیه X به دلیل دستکاری الگوریتم و دخالت خارجی آغاز شد
- 15:35ترامپ از اعمال تعرفه‌های ۳۰ درصدی بر مکزیک و اتحادیه اروپا خبر داد
- 14:55وزارت امور خارجه ترامپ اخراج‌های دسته‌جمعی را برای تغییر شکل دیپلماسی ایالات متحده آغاز می‌کند
- 13:57واشنگتن: مراکش در چالش معتبر سالانه سرآشپز سفارت مورد تقدیر قرار گرفت
- 11:45میلیاردرهای آفریقایی‌تبار در اقتصاد آمریکا جایگاه خود را تثبیت می‌کنند
- 11:00آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی‌های خود را اصلاح می‌کند: عرضه نفت افزایش، تقاضا کاهش
- 10:15جمهوری دموکراتیک کنگو: بیش از ۳۳۰۰۰ مورد وبا از ژانویه، این کشور در وضعیت هشدار بهداشتی بالا
- 09:34رقابت رهبری در آفریقای آتلانتیک: میان جاه‌طلبی‌های همگرا و رقابت‌های ژئوپلیتیکی
- 08:56پیشرفت پروژه خط لوله گاز آفریقا آتلانتیک: جلسات استراتژیک در رباط با حضور ۱۳ کشور آفریقایی
ما را در فیس‌بوک دنبال کنید
رقابت رهبری در آفریقای آتلانتیک: میان جاه‌طلبی‌های همگرا و رقابت‌های ژئوپلیتیکی
در زمانی که خطوط گسل ژئوپلیتیکی در حال ترسیم مجدد هستند، آفریقای آتلانتیک به عنوان یک فضای استراتژیک به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد. سه قدرت آفریقایی - مراکش، نیجریه و آفریقای جنوبی - خود را به عنوان بازیگران اصلی در یک رقابت پویا و چندوجهی برای نفوذ قرار می‌دهند.
در میان این کشورها، مراکش در حال توسعه یک چشم‌انداز منطقه‌ای منسجم برای آفریقای آتلانتیک است که مبتنی بر دیپلماسی فعال و یک استراتژی همکاری گسترده است. این موقعیت حول سه محور شکل گرفته است: تقویت روابط دوجانبه، گسترش مشارکت‌های اقتصادی و مشارکت در همکاری‌های چندجانبه مبتنی بر همبستگی و توسعه مشترک.
هدف، غلبه بر انسدادهای سیاسی و اختلافات منطقه‌ای با استفاده از پتانسیل سواحل آتلانتیک به عنوان اهرمی برای ادغام قاره‌ای است. با این حال، این رویکرد جاه‌طلبانه با رقابت سایر قدرت‌های قاره که برنامه‌های خود را دنبال می‌کنند، مواجه است.
نیجریه از یک استراتژی مستقل متمرکز بر امنیت خلیج گینه و استقلال انرژی حمایت می‌کند، در حالی که آفریقای جنوبی تلاش می‌کند تا منافع خود را بین سواحل آتلانتیک و هند خود در یک زمینه ژئوپلیتیکی پیچیده متعادل کند.
علیرغم این اختلافات، همگرایی‌هایی بین این سه بازیگر در حوزه‌های کلیدی مانند امنیت دریایی، توسعه زیرساخت‌ها و ادغام انرژی وجود دارد. بنابراین، محور لجستیکی که طنجه-مدی، لاگوس و دوربان را به هم متصل می‌کند، می‌تواند به یک محور قدرتمند برای اتصال آفریقا تبدیل شود، مشروط بر اینکه موانع قانونی و گمرکی مداوم برطرف شوند.
در بخش انرژی، پروژه خط لوله گاز نیجریه-مراکش نمونه‌ای عینی از همکاری استراتژیک است که هدف آن اتصال سیزده کشور غرب آفریقا و تبدیل مراکش به یک مرکز انرژی بین قاره آفریقا و اروپا است.
با این حال، اختلافات ژئوپلیتیکی همچنان مانع پویایی همگرایی می‌شود. به ویژه، مسئله صحرا همچنان یک نقطه اختلاف اصلی است که تنش‌ها را تشدید می‌کند و مانع ایجاد یک جبهه مشترک در مجامع بین‌المللی می‌شود.
در مواجهه با این چالش‌ها، امید در تحکیم ابتکارات منطقه‌ای با حمایت اراده سیاسی مشترک نهفته است. با غلبه بر اختلافات ایدئولوژیک و مواضع تثبیت‌شده، آفریقای آتلانتیک می‌تواند آرزوی تبدیل شدن به یک بازیگر اصلی در توازن‌های ژئواستراتژیک نوظهور را داشته باشد.