مراکش، سرزمینی پذیرای هنر هفتم جهان

مراکش، سرزمینی پذیرای هنر هفتم جهان، در طول دهه‌ها به طور پیوسته خود را به عنوان قطب پررونق هنر و فرهنگ تثبیت کرده است، جایی که صنعت فیلم رشد چشمگیری را تجربه می‌کند.

اما این پادشاهی نه تنها به دلیل سرزندگی تولیدات محلی خود می‌درخشد، بلکه به عنوان مقصدی پرطرفدار برای فیلمبرداری بین‌المللی نیز شناخته می‌شود.

طبق اعلام مرکز سینماتوگرافی مراکش (CCM)، سرمایه‌گذاری خارجی در بخش فیلم در سال ۲۰۲۳ به ۱,۱۴۲,۰۷۷,۳۴۲ DH ​​رسید و بیش از ۷۳۰ مجوز فیلمبرداری برای تولیداتی از سراسر جهان صادر شده است.

دارایی‌های متعددی مراکش را به مکانی اصلی برای هنر هفتم تبدیل می‌کند. عبداله جوهری، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و منتقد فیلم مراکشی، در بیانیه‌ای به MAP، ابتدا به تنوع جغرافیایی استثنایی این کشور اشاره کرد.

او می‌گوید: «وقتی یک تهیه‌کننده مراکش را انتخاب می‌کند، با مجموعه‌ای بی‌نظیر از مناظر طبیعی روبرو می‌شود: بیابان خشک، واحه‌های سرسبز، قصبه‌های اجدادی، دشت‌های سرسبز، سواحل وحشی... همه مناظری که این پادشاهی را به سرزمینی استثنایی تبدیل می‌کنند.»

کیفیت منحصر به فرد نور یکی دیگر از دارایی‌های اصلی است. او ادامه می‌دهد: «مراکش از آفتاب مطلوبی برخوردار است که وضوح و شدت طبیعی خاصی را ارائه می‌دهد که به ویژه مورد توجه فیلمبرداران است.» او می‌افزاید: «نور غروب آفتاب مراکش، به ویژه، به خاطر درخشندگی خالص خود، عاری از گرد و غبار، مه یا سایر ناخالصی‌ها مشهور است.»

مراکش فراتر از مناظر خود، با میراث فرهنگی و تاریخی اصیل خود با غنای مثال‌زدنی نیز مسحورکننده است. این سرزمین که از دوران ماقبل تاریخ محل برخوردها و تمدن‌ها بوده، به عنوان محل خلق شاهکارهای بی‌شماری از سینمای جهان عمل کرده است. آقای جوهری به یاد می‌آورد: «از زمان برادران لومیر، مراکش میزبان فیلمبرداری‌های بی‌شماری بوده است. از جمله فیلم‌های نمادینی که در خاک این کشور فیلمبرداری شده‌اند، می‌توان به «لورنس عربستان» ساخته دیوید لین، «ادیپوس رکس» ساخته پیر پائولو پازولینی، «مردی که زیاد می‌دانست» ساخته آلفرد هیچکاک و «آخرین وسوسه مسیح» ساخته مارتین اسکورسیزی اشاره کرد.»

یکی دیگر از عوامل تعیین‌کننده جذابیت مراکش، ثبات آن است. این فیلمساز توضیح می‌دهد: «مراکش به عنوان کشوری بسیار باثبات شناخته می‌شود که پوشش بیمه برای تولیدات را تا حد زیادی تسهیل می‌کند.»

او خاطرنشان می‌کند که این امنیت به عوامل فیلم اجازه می‌دهد تا با آرامش خاطر کامل کار کنند، امتیازی نادر در برخی مناطق جهان.

بدیهی است که رشد سینمای مراکش، که با استقبال مطلوب از تولیدات خارجی تقویت شده است، بدون سخاوتمندی بالایی که اعلیحضرت محمد ششم، پادشاه مراکش، دائماً این بخش را احاطه کرده است، نمی‌توانست به ثمر بنشیند.

آقای جوهری با اشاره به ابتکارات کلیدی حمایت از این بخش، به ایجاد یک مرکز جامع برای ساده‌سازی رویه‌های اداری، تسهیل رویه‌های گمرکی برای تجهیزات فیلمبرداری و حضور نیروی کار فنی بسیار ماهر اشاره می‌کند.

او ادامه می‌دهد: «شهرهایی مانند ورزازات، ارفود و صویره اکنون کانون‌های واقعی استعداد هستند و دارای تکنسین‌ها و بازیگران باتجربه‌ای هستند که مرتباً با تولیدات بین‌المللی همکاری می‌کنند.»

در این تلاش برای تقویت این بخش، انتصاب اعضای کمیسیون صندوق حمایت از تولید فیلم، گامی بزرگ به جلو است.

این نهاد که متشکل از متخصصان باتجربه از پیشینه‌های هنری و فنی مختلف است، تعهد پادشاهی را برای تضمین مدیریت شفاف، عادلانه و استراتژیک سازوکارهای حمایتی، با هدف تثبیت جایگاه مراکش به عنوان یک پلتفرم پیشرو در عرصه بین‌المللی فیلم، نشان می‌دهد.

ایجاد کمیسیون حمایت از تولید فیلم در سال ۱۹۴۴، نشان‌دهنده این آرزوی دیرینه و مداوم برای ارائه یک چارچوب نظارتی ساختارمند است که برای توسعه و دیده شدن سینمای ملی در صحنه‌های محلی و جهانی مطلوب باشد.