گزارش جهانی نسبت به تهدید ناامنی غذایی در شمال آفریقا هشدار می‌دهد

گزارش بحران جهانی غذا در سال ۲۰۲۵ که توسط شبکه جهانی علیه بحران‌های غذایی منتشر شده است، نسبت به شکنندگی مداوم امنیت غذایی در شمال آفریقا هشدار می‌دهد. اگرچه سطوح تأثیر در کشورهای مختلف متفاوت است، اما این منطقه به دلیل همگرایی بحران‌های متعدد، از جمله بحران‌های اقتصادی، امنیتی و اقلیمی، همچنان در معرض خطر ناامنی غذایی حاد قرار دارد.

مراکش به دلیل کمبود داده‌های دقیق، جزو ۶۵ کشوری نیست که مورد تجزیه و تحلیل دقیق قرار گرفته‌اند. با این حال، شمال آفریقا به طور کلی در منطقه جغرافیایی آسیب‌پذیر در برابر ناامنی غذایی حاد قرار گرفت.

در میان کشورهای مورد بررسی، الجزایر، لیبی و موریتانی نشانه‌های متضادی از قرار گرفتن در معرض [این ویروس] را نشان می‌دهند. در الجزایر، نزدیک به ۴۰۰۰۰۰ پناهنده و آواره داخلی در پایان سال ۲۰۲۴ ثبت شد که این کشور را در میان کشورهایی قرار می‌دهد که تحت تأثیر آشفتگی‌های منطقه‌ای و بشردوستانه قرار گرفته‌اند. در لیبی، اگرچه داده‌های موجود محدود است، نقشه‌های پراکندگی آوارگان نشان‌دهنده آسیب‌پذیری بالا است که ناشی از بی‌ثباتی سیاسی مداوم است.

موریتانی تقریباً ۲۰۰۰۰۰ پناهنده و آواره دارد، اما فقدان داده‌های دقیق، ارزیابی دقیق سطح گرسنگی حاد در این کشور را دشوار می‌کند.

اگرچه کشورهای شمال آفریقا جزو آسیب‌دیده‌ترین کشورهای جهان نیستند، اما از تأثیر فزاینده بحران‌های غذایی مصون نیستند. برای مثال، مصر حدود ۹۰۰ هزار پناهنده و آواره دارد، اما جزو کشورهای در وضعیت بحرانی نیست.

در مقابل، منطقه جنوب صحرای آفریقا با وضعیت بسیار نگران‌کننده‌تری روبرو است. سودان با ۱۱.۶ میلیون آواره داخلی تا پایان سال ۲۰۲۴، آسیب‌دیده‌ترین کشور است. بیش از نیمی از جمعیت سودان از ناامنی غذایی حاد رنج می‌برند و نیازمند کمک‌های فوری بشردوستانه هستند.

کشورهای ساحل مانند مالی، نیجر و بورکینافاسو با بحران پیچیده‌ای مواجه هستند که ناشی از درگیری‌های مسلحانه، خشکسالی و فروپاشی سیستم‌های حمایت اجتماعی است و گرسنگی و آوارگی جمعیت را تشدید می‌کند.

در سطح جهان، بیش از ۲۸۱.۶ میلیون نفر در ۵۹ کشور و منطقه در سال ۲۰۲۴ با ناامنی غذایی حاد مواجه بودند. این رقم بی‌سابقه، پنجمین سال متوالی بدتر شدن ناامنی غذایی را نشان می‌دهد که عمدتاً در کشورهایی مانند سودان، یمن، سوریه، جمهوری دموکراتیک کنگو و افغانستان که درگیر درگیری‌های مزمن هستند، متمرکز شده است، جایی که خشونت، فقر و آوارگی با هم ترکیب می‌شوند و باعث فروپاشی کامل امنیت غذایی می‌شوند.