G20: فرسایش چندجانبه گرایی رشد و ثبات جهانی را تهدید می کند

سیریل رامافوزا، رئیس جمهور آفریقای جنوبی، بر اهمیت همکاری چندجانبه برای دستیابی به ثبات اقتصادی جهانی با تمرکز بر چهار اولویت آفریقای جنوبی در گروه 20 تأکید کرد: انعطاف پذیری در برابر بلایا، تضمین پایداری بدهی، تأمین مالی انتقال عادلانه انرژی، و بهره برداری از مواد معدنی حیاتی. ریاست G20 بر نقش رو به رشد آفریقا در بحث های اقتصادی تاکید می کند.

اظهارات رئیس جمهور آفریقای جنوبی در افتتاحیه نشست وزرای دارایی و روسای بانک مرکزی G20 بیان شد که در حال حاضر در کیپ تاون و تحت ریاست آفریقای جنوبی این گروه برگزار می شود.

او گفت: «این مجمع بود که واکنش جهان به بحران مالی جهانی را در سال 2008 مهندسی کرد و حمایت مالی مورد نیاز برای امکان بهبود را بسیج کرد. گروه 20 نقش مهمی در پاسخ به بحران منطقه یورو و حفظ حمایت مالی و ثبات جهانی در طول و پس از همه‌گیری کووید-19 ایفا کرده است. این مجمع است که شبکه ایمنی مالی جهانی امروز را با صندوق بین المللی پول در قلب آن ایجاد کرد، که حکمرانی آن برای ثبات جهانی برای ربع قرن بسیار مهم است.

وی توضیح داد که نشست وزرای دارایی G20 و روسای بانک‌های مرکزی مسئولیت بزرگی دارد، زیرا مستلزم ایجاد اجماع در مورد اقداماتی است که باید به طور جمعی برای ایجاد یک اقتصاد جهانی انعطاف‌پذیرتر، پایدارتر و برابرتر انجام دهیم. همانطور که در گذشته انجام داده است، باید جاه طلبی خود را برای دستیابی به نتایج مشخص، ملموس و تاثیرگذار با پیامدهای پایدار افزایش دهد.

او گفت: «در این زمان از عدم قطعیت جهانی و تنش‌های فزاینده، مهم‌تر از همیشه برای اعضای گروه 20 همکاری با یکدیگر است.» فرسایش چندجانبه گرایی تهدیدی برای رشد و ثبات جهانی است. ما از تجربه دهه‌های گذشته می‌دانیم که نظم بین‌المللی منصفانه، شفاف، فراگیر و مبتنی بر قوانین، پیش‌نیاز ثبات اقتصادی و رشد پایدار است.

وی افزود: «در این زمان که رقابت ژئوپلیتیکی تشدید شده است، نظم مبتنی بر قوانین به‌عنوان مکانیزمی برای مدیریت درگیری و حل مناقشه اهمیت ویژه‌ای دارد». بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود که حقوق و منافع ضعیفان زیر بار بلندپروازی های افراد قوی پایمال نمی شود.»

وی تاکید کرد که همکاری چندجانبه «تنها امید ما برای غلبه بر چالش‌های بی‌سابقه، از جمله رشد آهسته و نابرابر، افزایش بار بدهی، فقر و نابرابری مداوم، و تهدید وجودی تغییرات آب و هوایی است».

او گفت: «ما برای رسیدگی به این چالش‌های جهانی به سرعت یا با جسارت کافی حرکت نمی‌کنیم، و باید به طور جمعی تغییری بنیادی در تلاش‌هایمان برای بهبود زندگی همه مردممان و محافظت از نسل‌های آینده را هدف بگیریم».

وی یکی از بزرگترین موانع رشد، توسعه و ثبات را تداوم نابرابری در داخل و بین کشورها دانست. او گفت: «تعقیب هدف توسعه پایدار سازمان ملل برای کاهش نابرابری، به همان اندازه که یک ضرورت اجتماعی است، یک ضرورت اقتصادی است.