«Flesh» اثر دیوید سزالای برنده جایزه بوکر ۲۰۲۵ برای داستان شد
دیوید سزالای، نویسنده کانادایی-مجارستانی-بریتانیایی، روز دوشنبه برای کتاب «جسم» برنده جایزه بوکر برای داستان شد، داستان زندگی یک مرد معمولی در طول چندین دهه که در آن آنچه روی صفحه نیست به اندازه آنچه هست مهم است.
سزالای، ۵۱ ساله، پنج فینالیست دیگر، از جمله اندرو میلر و کیران دسای، نویسندگان محبوب، را شکست داد تا این جایزه ادبی ارزشمند را که ۵۰ هزار پوند (۶۶ هزار دلار) حقوق و افزایش قابل توجهی در فروش و شهرت برنده به همراه دارد، از آن خود کند.
او از میان ۱۵۳ رمان ارسالی توسط هیئت داورانی شامل رادی دویل، نویسنده ایرلندی، و سارا جسیکا پارکر، ستاره «سکس و شهر»، انتخاب شد.
دویل گفت «جسم» - کتابی «درباره زندگی و غرابت زندگی» - پس از یک جلسه پنج ساعته به اتفاق آرا به عنوان انتخاب داوران انتخاب شد.
کتاب سالای، زندگی ایشتوانِ کم‌حرف را روایت می‌کند، از رابطه‌ی نوجوانی با زنی مسن‌تر تا زمانی که به عنوان یک مهاجرِ در حال تقلا در بریتانیا زندگی می‌کرد و سپس ساکن طبقه‌ی مرفه لندن. این نویسنده گفته است که می‌خواسته درباره‌ی یک مهاجر مجارستانی بنویسد، و «درباره‌ی زندگی به عنوان یک تجربه‌ی فیزیکی، درباره‌ی اینکه یک موجود زنده در جهان چگونه است».
سالای هنگام دریافت جایزه‌اش در اولد بیلینگزگیت لندن - یک بازار ماهی سابق که به محل برگزاری رویدادهای پر زرق و برق تبدیل شده است - از داوران برای تقدیر از رمان «پرمخاطره‌آمیز» او تشکر کرد.
او به یاد آورد که از ویراستارش پرسیده بود «آیا می‌تواند تصور کند رمانی به نام «جسم» برنده‌ی جایزه‌ی بوکر شود؟»
او گفت: «شما پاسخ خود را دارید.»
دویل، که ریاست داوران را بر عهده داشت، گفت ایشتوان به گروهی تعلق دارد که در داستان‌نویسی نادیده گرفته می‌شود: مردی از طبقه‌ی کارگر. او گفت که از زمان خواندن این کتاب، وقتی از کنار نگهبانانی که در ورودی میخانه‌های دوبلین ایستاده‌اند، عبور می‌کند، با دقت بیشتری نگاه می‌کند.
دویل، که داستان‌های خنده‌دار و تأثیرگذارش از زندگی طبقه کارگر دوبلین، جایزه بوکر ۱۹۹۳ را برای «پدی کلارک ها ها ها» برایش به ارمغان آورد، گفت: «من دارم به نوعی نگاه دوباره‌ای به او می‌اندازم، چون احساس می‌کنم ممکن است او را کمی بهتر بشناسم.»
«این کتاب نوع خاصی از مرد را به ما ارائه می‌دهد که ما را دعوت می‌کند تا به پشت چهره نگاه کنیم.»
سزالای، که در کانادا متولد شده، در بریتانیا بزرگ شده و در وین زندگی می‌کند، پیش از این در سال ۲۰۱۶ برای «تمام آن مرد چیست»، مجموعه‌ای از داستان‌ها درباره نه مرد کاملاً متفاوت، یکی از نامزدهای نهایی بوکر بود.
«گوشت» توسط بسیاری از منتقدان مورد ستایش قرار گرفت، اما دیگران را با امتناع از پر کردن شکاف‌های داستان ایشتوان - بخش‌های بزرگی از زندگی، از جمله حبس و خدمت در زمان جنگ در عراق، خارج از صفحه رخ می‌دهد - و شخصیت اصلی سرسخت و بی‌احساس آن که رایج‌ترین اظهار نظرش «باشه» است، ناامید کرد.
دویل گفت: «ما عاشق سادگی نوشته بودیم.» «ما عاشق این بودیم که چقدر چیزها بدون اینکه بیش از حد از آشکار شدنشان آگاه باشیم، آشکار شد... تماشای رشد، پیری و یادگیری چیزهای زیادی درباره او - به نوعی، با وجود خودش.
او گفت: «اگر این شکاف‌ها پر می‌شدند، دیگر کتاب نبودند.»
سالای برای جایزه امسال یک غریبه محسوب می‌شد، اما در روزهای قبل از مراسم دوشنبه، شانس سایت‌های شرط‌بندی را بالا برده بود.
بر اساس بازارهای شرط‌بندی، نویسندگان بریتانیایی میلر برای درام داخلی اوایل دهه 1960 «سرزمین در زمستان» و نویسنده هندی دسای برای حماسه جهانی «تنهایی سونیا و سانی»، اولین رمان او از زمان «میراث فقدان» که در سال 2006 برنده جایزه بوکر شد، پیشتاز بودند.
دیگر نامزدهای نهایی عبارت بودند از حماسه خانوادگی پر پیچ و خم سوزان چوی «چراغ قوه»؛ داستان بازیگری و هویت کیتی کیتامورا «آزمون بازیگری»؛ و سفر جاده‌ای بحران میانسالی «بقیه زندگی ما» اثر بن مارکوویتس.
جایزه بوکر در سال ۱۹۶۹ تأسیس شد و به خاطر تغییر مسیر شغلی نویسندگان شهرت پیدا کرده است. از برندگان آن می‌توان به سلمان رشدی، ایان مک‌یوان، آرونداتی روی، مارگارت اتوود و سامانتا هاروی اشاره کرد که سامانتا هاروی جایزه ۲۰۲۴ را برای داستان «مداری» از ایستگاه فضایی دریافت کرد.