- 14:14یک نماینده ارشد مجلس ایران از آمادگی کامل نظامی کشورش برای بستن تنگه هرمز خبر داد و گفت که این اقدام در انتظار تصمیم‌گیری است
- 14:00آلبانیزی، نماینده سازمان ملل، از نشست ۳۰ کشور با هدف پایان دادن به اشغال فلسطین توسط اسرائیل استقبال کرد
- 13:15وزیر دفاع ایران: به آتش‌بس با اسرائیل اعتماد نداریم و برای پاسخی قاطع و دردناک به هر ماجراجویی جدیدی آماده‌ایم
- 12:00استعفای دسته جمعی اعضای کمیسیون سازمان ملل متحد در مورد نقض حقوق بشر در فلسطین
- 11:15شهروندی مراکش در حال افزایش است: مراکش در میان رهبران آفریقایی در گزارش شهروندی جهانی ۲۰۲۵
- 11:02سفیر فرانسه در مراکش بر حمایت کشورش از تمامیت ارضی پادشاهی مراکش تأکید کرد
- 10:35ایالات متحده در آستانه یک تغییر تاریخی به سمت تنظیم مقررات ارزهای دیجیتال
- 10:10مراکش و مجارستان مشارکت اقتصادی را تقویت و از همکاری سیاسی و صنعتی حمایت می‌کنند
- 09:56مراکش و گامبیا همکاری استراتژیک در حسابرسی عمومی را امضا کردند
ما را در فیس‌بوک دنبال کنید
آزادی تحت نظارت: حمایت از حقوق بشر در عصر دیجیتال
در عصر دیجیتال، فناوری شیوه زندگی، کار و ارتباط ما را به شدت تغییر داده است. اما در این دنیای فوق‌العاده متصل، که داده‌های شخصی در همه جا وجود دارد و نظارت به یک هنجار تبدیل شده است، یک سوال مهم مطرح می‌شود: چگونه می‌توان از حقوق بشر و آزادی‌های فردی در برابر پیشرفت‌های تکنولوژیکی محافظت کرد؟
عصر جدید نظارت
پیشرفت تکنولوژی پیشرفت های چشمگیری را در زمینه های مختلف مانند بهداشت، آموزش، تحرک و حتی امنیت عمومی ممکن ساخته است. اما این نوآوری ها با قیمتی همراه هستند. حجم داده های تولید شده هر روز، چه توسط شبکه های اجتماعی، دستگاه های متصل یا تراکنش های آنلاین، بسیار زیاد است. به گفته کارشناسان، روزانه بیش از 2.5 کوئینتیلیون بایت داده در سراسر جهان ایجاد می شود.
مرز مبهم بین امنیت و حریم خصوصی
از یک سو، دولت ها و شرکت ها می گویند که جمع آوری داده ها برای تضمین امنیت و بهبود خدمات ضروری است. از سوی دیگر، صداهایی برای محکوم کردن سوء استفاده از این نظارت، به ویژه در مورد آزادی بیان، حفاظت از زندگی خصوصی و فرض برائت بلند می شود.
رسوایی های نشت داده های شخصی، مانند رسوایی فیس بوک با کمبریج آنالیتیکا، نقص های سیستم حفاظت از داده ها را برجسته کرده است. بسیاری از کاربران اینترنت که از این تهاجم به زندگی خصوصی خود آگاه هستند، خواستار مقررات و حمایت های بیشتری هستند. اما در بسیاری از کشورها، قوانین مربوط به حفاظت از داده های شخصی هنوز ناکافی و یا حتی وجود ندارد.
تهدید دولت ها و شرکت ها
علاوه بر این، دخالت دولت های خاصی است که از فناوری برای نظارت بر شهروندان خود استفاده می کنند. به عنوان مثال، در چین، سیستم اعتبار اجتماعی به مقامات اجازه می دهد تا رفتار افراد را در زمان واقعی نظارت کنند و بر اساس اقدامات آنها به آنها امتیازاتی اعطا یا تحریم کنند. این شکل از نظارت جمعی نگرانی های عمده ای را در زمینه حقوق مدنی و آزادی های عمومی ایجاد می کند.
در برخی کشورها، مقامات همچنین از فناوری های تشخیص چهره برای شناسایی افراد در مکان های عمومی استفاده می کنند، گاهی اوقات بدون رضایت آنها. اگرچه این فناوری‌ها از نظر تئوری می‌توانند امنیت را بهبود بخشند، اما خطر سوء استفاده و تبعیض را به‌ویژه علیه اقلیت‌ها افزایش می‌دهند.
راه حل هایی برای تنظیم موثر
در مواجهه با این سوءاستفاده‌های احتمالی، چندین سازمان بین‌المللی مانند سازمان ملل و اتحادیه اروپا شروع به وضع مقرراتی برای حمایت از حقوق بشر در عصر دیجیتال کرده‌اند. مقررات عمومی حفاظت از داده ها (GDPR) که توسط اتحادیه اروپا در سال 2018 تصویب شد، چارچوب قانونی را برای کنترل جمع آوری و استفاده از داده های شخصی ایجاد کرد. شرکت‌ها را ملزم می‌کند قبل از جمع‌آوری داده‌های کاربران، رضایت صریح را از کاربران دریافت کنند و به آنها این حق را می‌دهد که در هر زمان درخواست پاک کردن این اطلاعات را داشته باشند.
اما اجرای چنین مقرراتی در مقیاس جهانی ناهموار است. در حالی که مناطقی مانند اروپا اقدامات قاطعی انجام داده اند، سایر مناطق، به ویژه در آفریقا و آسیا، هنوز از نظر حفاظت از داده های شخصی عقب هستند. بنابراین تلاش های بین المللی برای تضمین حمایت جهانی از حقوق دیجیتال ضروری است.
نقش شهروندان و مشاغل
در حالی که منتظر مقررات جهانی سخت گیرانه هستیم، مسئولیت تنها بر عهده دولت ها نیست. شهروندان نیز باید از مسائل مربوط به حفاظت از داده های خود آگاه شوند. استفاده از ابزارهای رمزگذاری، اجتناب از به اشتراک گذاری اطلاعات حساس در شبکه های اجتماعی، یا حتی بررسی تنظیمات حریم خصوصی برنامه ها، اقدامات ساده اما ضروری برای محدود کردن خطرات هستند.
کسب و کارها نیز به نوبه خود نقش مهمی دارند. فراتر از الزامات قانونی، آنها باید فرهنگ شفافیت و مسئولیت پذیری را ادغام کنند. این به معنای اطمینان از مدیریت اخلاقی داده ها، جلوگیری از سوء استفاده و تعهد به رعایت حقوق اساسی کاربران است.
حفاظت از حقوق بشر در عصر دیجیتال مستلزم تعادل بین نوآوری و امنیت، با مقررات موثر و مشارکت شهروندان و کسب و کارها است. هوشیاری جمعی برای حفظ آزادی های فردی در یک دنیای متصل ضروری است.