طرح خودمختاری صحرا شتاب به دست می‌آورد: حمایت جهانی پارادایم را تغییر می‌دهد

چشم‌انداز بین‌المللی پیرامون مناقشه صحرا دستخوش دگرگونی قابل‌توجهی است و ابتکار عمل خودمختاری مراکش در میان قدرت‌های جهانی مورد توجه قرار گرفته است. این تغییر دیدگاه توسط ناصر بوریتا، وزیر امور خارجه مراکش در سخنرانی خود در هفتاد و نهمین اجلاس مجمع عمومی اتحادیه ملل در نیویورک برجسته شد.

بوریتا بر حمایت فزاینده بین‌المللی از حاکمیت مراکش بر منطقه صحرا تاکید کرد و تاکید کرد که این حرکت بر اجتناب‌ناپذیر بودن یک راه‌حل سیاسی بر اساس طرح خودمختاری و در عین حال احترام به تمامیت ارضی مراکش تاکید می‌کند. این طرح که در ابتدا در سال 2007 به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شد، به‌عنوان مؤثرترین راه برای حل و فصل مناقشات طولانی مدت به رسمیت شناخته شده است.

وزیر امور خارجه از سازمان ملل خواست تا موضع خود را با واقعیت های در حال تحول در میدان همسو کند و رویکرد مراکش را بیشتر تایید کند. بوریتا با بیان اینکه "طرح خودمختاری مراکش تنها راه حل است"، از سهامداران جهانی خواست تا ادعای برحق این کشور را به رسمیت بشناسند.

تحولات اخیر موقعیت مراکش را تقویت کرده است و چندین کشور بر تعهد خود به تمامیت ارضی مراکش تاکید کردند. قابل ذکر است، تایید اخیر دانمارک از طرح خودمختاری مراکش نقطه عطفی مهم است و آن را به نوزدهمین کشور اتحادیه اروپا تبدیل می کند که از ابتکار مراکش حمایت می کند.

این حمایت فزاینده اروپا نشان دهنده یک تغییر پارادایم اساسی به نفع تمامیت ارضی مراکش است. بوریتا این موفقیت دیپلماتیک را به رهبری رویایی پادشاه محمد ششم نسبت داد، که رویکرد استراتژیک او به رسمیت شناخته شده بین المللی فزاینده ای را به دست آورده است.

اظهارات وزیر امور خارجه به دنبال مجموعه ای از دیدارهای دوجانبه با همتایان خارجی در حاشیه مجمع سازمان ملل متحد، که در آن بحث ها بر حمایت فزاینده از موضع مراکش در مورد صحرا متمرکز بود. این تهاجم دیپلماتیک در تحکیم موضع مراکش در صحنه بین‌المللی مؤثر بوده است.

در حالی که جامعه جهانی به ارزیابی مجدد موضع خود در مورد مناقشه صحرا ادامه می دهد، طرح خودمختاری مراکش به عنوان سنگ بنای حل و فصل بالقوه ظاهر می شود. افزایش حمایت های بین المللی نه تنها رویکرد مراکش را تأیید می کند، بلکه راه را برای فصل جدیدی در ثبات و همکاری منطقه ای هموار می کند.

پویایی های در حال تغییر پیرامون مسئله صحرا منعکس کننده روند گسترده تری از دیپلماسی عمل گرایانه است، جایی که کشورها به طور فزاینده ای نیاز به راه حل های پایدار و بلندمدت برای درگیری های طولانی را تشخیص می دهند. با همسویی بیشتر کشورها با دیدگاه مراکش، چشم انداز قطعنامه ای که ثبات منطقه ای را در عین احترام به تمامیت ارضی تضمین کند، ملموس تر می شود.