مراکش و موریتانی: همکاری دریایی نمونه برای آینده‌ای پایدار در آفریقای آتلانتیک

ماهیگیری دریایی، یک منبع دریایی حیاتی، به عنوان یک کاتالیزور قدرتمند برای ادغام و توسعه کشورهای هم‌مرز با اقیانوس اطلس آفریقا عمل می‌کند.

در این زمینه، مراکش و موریتانی اخیراً گام جدید و تعیین‌کننده‌ای در همکاری‌های دوجانبه خود برداشتند.

در ۲ و ۳ ژوئن ۲۰۲۵، در داخله، مکانی نمادین برای توسعه دریایی مراکش، کنفدراسیون مالکان و تولیدکنندگان کشتی‌های ماهیگیری دریایی مراکش (COMAIP) و فدراسیون ملی ماهیگیری موریتانی (FNP) بیانیه مشترکی امضا کردند.

این قانون رسمی، اتحاد حرفه‌ای پایدار را با هدف تقویت مدیریت مسئولانه و مشارکتی منابع شیلات، به ویژه پلاژیک‌های کوچک، مطابق با استانداردهای بین‌المللی مانند کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد قانون دریاها (UNCLOS) و آیین‌نامه رفتار FAO برای شیلات مسئولانه، مهر تایید می‌زند.

این ابتکار که بر پایه‌های توافق دوجانبه ۲۰۲۲ و اعلامیه آگادیر در فوریه ۲۰۲۵ بنا شده است، فراتر از چارچوب صرفاً فنی یا اقتصادی می‌رود. این ابتکار، چشم‌انداز سیاسی و استراتژیک مشترکی را نشان می‌دهد که بر حاکمیت غذایی، حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی و توسعه پایدار جوامع ساحلی متمرکز است.

در منطقه‌ای که برخی از کشورها هنوز انزوا را ترجیح می‌دهند یا مواضع انتظار و نظاره را اتخاذ می‌کنند، مشارکت مراکش و موریتانی، انتخاب روشنی از گشودگی و تعامل فعال را در بر می‌گیرد. این پویایی جنوب-جنوب، که توسط خود ذینفعان اقتصادی هدایت می‌شود، توانایی این کشورها را برای پیشبرد یک مدل ادغام مبتنی بر همکاری ملموس به جای اختلافات سیاسی یا تاریخی نشان می‌دهد.

بیانیه امضا شده در داخله، روش‌های مدیریت هماهنگ ذخایر ماهیان دریایی را مشخص می‌کند و تعادل بین بهره‌برداری اقتصادی و حفظ منابع در درازمدت را تضمین می‌کند.

این تعهد مشترک، پاسخی عملی به چالش‌های زیست‌محیطی و اجتماعی مؤثر بر منطقه و دعوتی برای تبدیل دریا به فضایی برای همگرایی به جای رقابت است.

محمد لمین حرمت‌الله، رئیس COMAIP، با تأکید فراوان تأکید کرد: «آنچه را که در آگادیر آغاز کردیم، امروز در داخله به اجرا درمی‌آوریم. این فقط همکاری فنی نیست، بلکه یک چشم‌انداز مشترک از آینده است.» این اعلامیه نه تنها جاه‌طلبی مشترک، بلکه بلوغ همکاری‌ای را که آماده تشدید به نفع جمعیت‌ها و اقتصادهای محلی است، آشکار می‌کند.

در نهایت، این پیشرفت، بدون ذکر صریح نام آن، تضاد با برخی از بازیگران منطقه‌ای را برجسته می‌کند که به انتخاب یا استراتژی، از چنین ابتکارات سازنده‌ای فاصله دارند. این موضع می‌تواند منجر به حاشیه‌نشینی تدریجی در مواجهه با تغییرات عمیقی شود که آینده آفریقای آتلانتیک را شکل می‌دهد.

همکاری دریایی بین مراکش و موریتانی نمونه‌ای قانع‌کننده از چگونگی توانایی کشورهای آفریقایی در مقابله مشترک با چالش‌های مشترک و ایجاد رفاه مشترک است. این پویایی شایسته تشویق است و می‌تواند به عنوان الگویی برای سایر مناطق قاره عمل کند.