پایان کمک های آمریکا و فرصت ها برای تقویت نقش مراکش در ساحل

تصمیم اخیر ایالات متحده برای تعلیق برنامه های کمک رسانی خود به کشورهای در حال توسعه و بستن آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده (USAID) به ویژه در منطقه ساحل که بسیاری از کشورها برای مقابله با تهدیدات امنیتی از جمله تهدیدات گروه های تروریستی به چنین کمک هایی متکی هستند، نگرانی هایی را برانگیخته است.

در حالی که تعلیق کمک های ایالات متحده چالش بزرگی برای کشورهای ساحل ایجاد می کند، همچنین فرصت های جدیدی را برای بازیگران منطقه ای، از مراکش آغاز می کند تا حضور خود را به عنوان شرکای استراتژیک در منطقه تقویت کنند.

تحلیلگران بر این باورند که رویکرد یکپارچه ترکیبی از امنیت، توسعه و دیپلماسی کلید بازگرداندن تعادل در منطقه و تقویت ثبات آن در برابر تهدیدات فزاینده خواهد بود.

کارشناسان امنیت و امور استراتژیک، توقف کمک‌های آمریکا را یک چالش وجودی برای کشورهای منطقه می‌دانند، زیرا این کمک‌ها با تأمین مالی برنامه‌های آموزشی و توسعه با هدف کاهش عوامل رادیکال‌سازی، نقش مهمی در حمایت از ثبات و توسعه محلی ایفا می‌کند.

در این زمینه، برخی از تحلیلگران بر این باورند که اتخاذ راهبردهای جایگزین ملی و منطقه ای با تاکید بر تقویت همکاری بین کشورهای منطقه و یافتن منابع مالی جدید که تابع محدودیت های سیاسی یا شرایط خارجی نباشد، ضروری است.

در مواجهه با این وضعیت، مراکش به عنوان یک بازیگر کلیدی ظاهر می شود که قادر به ایفای نقش استراتژیک در پر کردن خلأ ایجاد شده توسط خروج آمریکاست. مراکش به لطف موقعیت جغرافیایی و تجربه خود در مبارزه با تروریسم و ​​افراط گرایی، قادر است ضمن ارائه برنامه های آموزشی تخصصی برای نیروهای امنیتی محلی، پشتیبانی لجستیکی و اطلاعاتی را به کشورهای ساحل ارائه دهد.

علاوه بر این، مراکش با پیروی از سیاست "راه حل های آفریقایی برای مشکلات آفریقا" در تلاش برای تقویت امنیت و ثبات از طریق پروژه های توسعه اقتصادی است که شرایط زندگی مردم را بهبود می بخشد، به ویژه در مناطق مرزی، که مراکز بالقوه استخدام برای گروه های مسلح را نشان می دهد.

کارشناسان بر این باورند که مراکش به لطف روابط مستحکم با قدرت های غربی و کشورهای منطقه، می تواند نقش دیپلماتیک مرکزی در گرد هم آوردن دیدگاه های طرف های مختلف داشته باشد. این امر آن را به یک میانجی قابل اعتماد در تلاش های منطقه ای و بین المللی برای ایجاد ثبات در ساحل تبدیل می کند.

در این زمینه، پادشاهی می‌تواند با ترویج گفت‌وگوی منطقه‌ای و حمایت از آشتی میان جناح‌های میانه‌رو و دولت‌های محلی، به ایجاد پایه‌های راه‌حل‌های سیاسی پایدار که فراتر از رویکرد نظامی است، کمک کند.