Groene waterstof: Het "Marokko-aanbod" versnelt de energietransitie en watersoevereiniteit

Het "Marokko-aanbod" voor groene waterstof vormt een strategische hefboom voor het aantrekken van investeringen in hernieuwbare energiebronnen, waterontzilting en de productie van groene waterstof en derivaten daarvan, aldus Leila Benali, minister van Energietransitie en Duurzame Ontwikkeling, maandag in Rabat.

In antwoord op een vraag in het Huis van Afgevaardigden over maatregelen ter versterking van de energiesoevereiniteit van Marokko door middel van groene waterstof, benadrukte mevrouw Benali dat dit structureringsproject deel uitmaakt van de Hoge Koninklijke Richtlijnen en de gehele waardeketen, het regelgevingskader en de essentiële infrastructuur omvat.

Volgens de minister is het "Marokko-aanbod" gebaseerd op een geïntegreerde, duidelijke en transparante aanpak, die investeerders meer zichtbaarheid biedt. Er is een oppervlakte van ongeveer een miljoen hectare aangewezen voor de implementatie ervan, waarvan 300.000 hectare al is gemobiliseerd voor de eerste fase.

Er is ook een stimuleringskader voor investeringen, belastingen en douane gepland om de uitvoering van projecten te stimuleren. Tot nu toe zijn zes nationale en internationale consortia geselecteerd om zeven projecten in de zuidelijke provincies te ontwikkelen: Guelmim-Oued Noun, Laâyoune-Sakia El Hamra en Dakhla-Oued Eddahab.

Deze projecten beogen 20 gigawatt aan hernieuwbare energie te produceren, waaronder 10 GW aan elektrolysers, en ongeveer 8 miljoen ton groene waterstofderivaten, zoals groene ammoniak, synthetische brandstof en groen staal.

Ze stimuleren ook het delen van infrastructuur, met name ontziltingsinstallaties die werken op hernieuwbare energie, waardoor de kosten van ontzilt water worden verlaagd en tegelijkertijd de watersoevereiniteit wordt geconsolideerd.

De zeven projecten zullen jaarlijks gemiddeld 63 miljoen m³ ontzilt water nodig hebben, specificeerde mevrouw Benali, die erop wees dat groene waterstof een strategische kans biedt om de energieafhankelijkheid te verminderen en industriële sectoren zoals de chemie, met name de ammoniakproductie, te stimuleren.