De Afrikaanse visie van Mohammed VI: een Zuid-Zuid-partnerschapsbeleid voor duurzame en soevereine ontwikkeling

Sinds zijn troonsbestijging heeft Zijne Majesteit Koning Mohammed VI een Afrikabeleid gevoerd dat gebaseerd is op een mondiale strategische visie, waarbij het Zuid-Zuidpartnerschap centraal staat in de prioriteiten van het koninkrijk. Deze aanpak overstijgt het traditionele kader van hulp en creëert een dynamiek van echte ontwikkeling, gebaseerd op gemeenschappelijke belangen en wederzijds respect tussen Marokko en zijn Afrikaanse partners.

Het koninklijke beleid resulteerde in een herdefiniëring van de positie van Marokko op het continentale toneel, door een voortdurende versterking van zijn diplomatieke, economische, culturele en spirituele aanwezigheid. De vorst heeft in dit kader talrijke officiële bezoeken gebracht aan diverse Afrikaanse landen, waarbij honderden bilaterale overeenkomsten zijn ondertekend op het gebied van belangrijke sectoren als landbouw, energie, infrastructuur, gezondheidszorg, onderwijs en beroepsopleiding.

Centraal in deze visie staan ​​grote structuurprojecten, symbolen van de Marokkaanse betrokkenheid bij de regionale ontwikkeling. Een van deze projecten is het gasleidingproject tussen Nigeria en Marokko, een voorbeeld van economische en energie-integratie. Daarnaast is er het initiatief om de Atlantische kust van Afrika te ontwikkelen. Het doel is om van dit gebied een hefboom te maken voor groei en geopolitieke eenheid op het continent.

De aangekondigde oprichting van een instelling die zich toelegt op de ondersteuning van investeringsprojecten in Afrika, en de vaste standpunten van de koning over klimaatvraagstukken, voedselzekerheid en ontwikkelingsuitdagingen, weerspiegelen een sterke politieke wil om het lot van Marokko te kaderen in dat van een soeverein, sterk en verenigd Afrika.

De Afrikaanse dimensie van het Marokkaanse buitenlandse beleid beperkt zich niet tot het economische en politieke domein. Ook op religieus en cultureel vlak komt het tot uiting in het bevorderen van spirituele banden, het ondersteunen van soefibroederschappen, het opleiden van imams en het verspreiden van de waarden van een gematigde en tolerante islam.

Het Afrikabeleid van koning Mohammed VI wordt dus niet alleen afgemeten aan de ondertekende overeenkomsten en opgestarte projecten, maar vooral aan de kwalitatieve transformatie van de betrekkingen van Marokko met de rest van het continent. Het illustreert de wens om een ​​verantwoordelijke samenwerking tot stand te brengen, gebaseerd op een gedeeld lot, die in staat is om het geopolitieke evenwicht in Afrika en daarbuiten opnieuw te definiëren.