De daling van de westerse financiering dwingt MINURSO tot het zoeken naar nieuwe internationale steun

Terwijl het internationale debat over de toekomst ervan intensiveert, probeert de VN-missie in de Marokkaanse Sahara (MINURSO) de continuïteit ervan te waarborgen door steun te vragen van wereldmachten die nog geen definitief standpunt hebben ingenomen, zoals Rusland en China. Duitsland is een van de weinige landen die onlangs aanzienlijke financiële steun heeft verleend, met een bijdrage van ruim 82 miljoen euro om de capaciteiten van de missie op het gebied van opleiding, hernieuwbare energie en logistiek te versterken.

Deze mobilisatie vindt plaats tegen een achtergrond van een sterke vermindering van de financiering door diverse grote westerse mogendheden, met name de Verenigde Staten en Frankrijk. Deze terugtrekking weerspiegelt een verschuiving in het evenwicht van de internationale posities en creëert een nieuwe context voor MINURSO, waaraan het zich probeert aan te passen door zijn partnernetwerk uit te breiden.

De grootmachten hebben onlangs aangekondigd dat ze hun financiële steun aan de missie zullen stopzetten. Dit is in lijn met hun groeiende steun voor de Marokkaanse soevereiniteit over de Sahara en het autonomie-initiatief dat is voorgesteld als een geloofwaardige politieke oplossing voor het conflict. Deze verandering zou de komende maanden een aanzienlijke invloed kunnen hebben op de behandeling van het dossier binnen de Veiligheidsraad.

Het verzoek van MINURSO om steun van andere staten toont aan dat haar rol ter plaatse steeds kwetsbaarder wordt, in een context die gekenmerkt wordt door concrete geopolitieke transformaties en een herschikking van standpunten op internationaal niveau. Deze zoektocht naar financiering lijkt dus een voorlopige poging om een ​​overgangsfase te overbruggen.

De intrekking van delen van het staakt-het-vuren en de aanhoudende bedreigingen voor de veiligheid van de bevolking in de zuidelijke provincies doen twijfels rijzen over het operationele nut van de missie. De interventies worden steeds beperkter, vooral ten oosten van de zandwal. Daar opereren de milities zonder echte beperkingen, waardoor het moeilijk is de opdrachten van de missie uit te voeren.

De recente acties van MINURSO weerspiegelen een groeiend bewustzijn van haar institutionele kwetsbaarheid. De eenmalige financiële steun van bepaalde landen betekent niet noodzakelijkerwijs een blijvende politieke verbintenis, maar eerder een wens om te voorkomen dat er op korte termijn een structureel vacuüm ontstaat, terwijl de machtsbalans verschuift in het voordeel van het Marokkaanse standpunt.

De geleidelijke stopzetting van de financiering geeft een sterk politiek signaal af en roept op om verder te kijken dan de technische aanpak van de kwestie en over te gaan op een nieuwe aanpak die gericht is op een concrete en definitieve oplossing. De inzet van Rusland en China moet niet worden gezien als een strategische alliantie, maar als een poging tot diplomatieke herpositionering binnen de Veiligheidsraad. Doel hiervan is om aarzelende leden te overtuigen van het belang van de huidige missie.

Deze strategie kent echter beperkingen: ze kan de fundamentele transformatie in de aanpak van conflicten op mondiaal niveau niet verhullen. De internationale geopolitieke context is niet langer gunstig voor de onbeperkte verlenging van VN-missies met een lage impact. De Verenigde Naties worden nu opgeroepen om te breken met automatische verlengingen en een onderhandelingskader te ontwerpen dat is aangepast aan de nieuwe dynamiek, in lijn met de groeiende erkenning van het Marokkaanse autonomie-initiatief.