مذاکرات در COP16 شکست خورد: فوریت برای مبارزه با خشکسالی مورد توجه قرار نگرفته است

شرکت کنندگان در روز شنبه گفتند که مذاکره کنندگان نتوانستند در مذاکرات سازمان ملل متحد به میزبانی عربستان به توافقی در مورد چگونگی واکنش به خشکسالی دست یابند و از یک پروتکل الزام آور مورد امید برای رسیدگی به این معضل کوتاهی کردند.

نشست 12 روزه طرف‌های کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان‌زایی موسوم به COP16 در اوایل صبح شنبه، یک روز دیرتر از موعد مقرر، در حالی که طرف‌ها در تلاش برای نهایی کردن توافق بودند، پایان یافت.

ابراهیم تیاو، دبیر اجرایی کنوانسیون مبارزه با بیابان‌زایی سازمان ملل متحد، پیش از این گفت‌وگو گفت: جهان از مذاکره‌کنندگان انتظار دارد «تصمیم جسورانه‌ای اتخاذ کنند که می‌تواند به تغییر جزر و مد در فراگیرترین و مخرب‌ترین فاجعه زیست‌محیطی یعنی خشکسالی کمک کند».

اما تیاو در جلسه عمومی قبل از سپیده دم، اذعان کرد که "احزاب به زمان بیشتری برای توافق بر سر بهترین راه رو به جلو نیاز دارند".

در یک بیانیه مطبوعاتی در روز شنبه آمده است که طرفین - 196 کشور و اتحادیه اروپا - "پیشرفت قابل توجهی در زمینه سازی برای رژیم خشکسالی جهانی آینده داشته اند که قصد دارند در COP17 در مغولستان در سال 2026 تکمیل کنند."

مذاکرات ریاض پس از شکست نسبی مذاکرات تنوع زیستی در کلمبیا، عدم دستیابی به توافق سازمان ملل در مورد آلودگی پلاستیک در کره جنوبی و توافق مالی آب و هوا که کشورهای در حال توسعه را در COP29 در باکو، آذربایجان ناامید کرد، انجام شد.

تام میچل، مدیر اجرایی موسسه بین‌المللی محیط‌زیست و توسعه مستقر در لندن، گفت: نتایج «چالش‌های پیش روی مذاکرات جهانی را برجسته کرده‌اند».

«بیش از هر زمان دیگری، چشم‌انداز ژئوپلیتیکی شکست خورده ثابت می‌کند که مانعی بر سر راه روند COP است و برخی صداها در حال فشرده شدن هستند.

این مسائل در زمانی مطرح می‌شوند که بحران‌هایی که این نشست‌ها برای مقابله با آن طراحی شده‌اند بیش از پیش ضروری می‌شوند.»

 تهدید رو به رشد

سازمان ملل در گزارشی که در سوم دسامبر، در دومین روز از مذاکرات در ریاض منتشر شد، اعلام کرد خشکسالی‌هایی که «به‌دلیل تخریب محیط‌زیست توسط انسان ایجاد می‌شود» سالانه بیش از 300 میلیارد دلار برای جهان هزینه دارد.

پیش بینی می شود خشکسالی تا سال 2050 بر 75 درصد جمعیت جهان تأثیر بگذارد.

یک نماینده در COP16 از کشوری در آفریقا که به شرط ناشناس ماندن برای بحث در مورد بحث های خصوصی صحبت می کرد، به خبرگزاری فرانسه گفت که کشورهای آفریقایی امیدوار بودند که این مذاکرات یک پروتکل الزام آور در مورد خشکسالی ایجاد کند.

این نماینده گفت که این تضمین می کند که "هر دولت مسئول خواهد بود" برای طراحی برنامه های آماده سازی و واکنش قوی تر.

"این اولین بار است که آفریقا را با توجه به پروتکل خشکسالی تا این حد متحد و با یک جبهه متحد قوی می بینم."

دو شرکت‌کننده دیگر COP16 که خواستند نامشان فاش نشود، به خبرگزاری فرانسه گفتند که کشورهای توسعه‌یافته خواهان یک پروتکل الزام‌آور نیستند و در عوض بر روی یک «چارچوب» فشار می‌آورند که کشورهای آفریقایی آن را ناکافی می‌دانند.

پراوینا سریدار، مسئول فنی سازمان Save Soil، یک کمپین جهانی که توسط آژانس های سازمان ملل حمایت می شود، گفت که گروه های بومی نیز خواهان یک پروتکل هستند.

او گفت که این امر امکان نظارت بهتر، سیستم های هشدار اولیه و برنامه های واکنش را فراهم می کند.

با این حال، فقدان پروتکل از COP16 «نباید پیشرفت را به تأخیر اندازد»، زیرا دولت‌های ملی همچنان می‌توانند «بودجه‌ها و یارانه‌هایی را برای حمایت مالی کشاورزان در اتخاذ مدیریت پایدار خاک و زمین» اختصاص دهند.

نیازهای مالی

پیش از مذاکرات ریاض، کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زایی اعلام کرد که 1.5 میلیارد هکتار (3.7 میلیارد هکتار) زمین باید تا پایان دهه بازسازی شود و حداقل 2.6 تریلیون دلار سرمایه گذاری جهانی مورد نیاز است.

هفته اول شاهد تعهدات بیش از 12 میلیارد دلاری از سوی نهادهایی مانند گروه هماهنگی عربی، مجموعه ای از نهادهای ملی و منطقه ای، و مشارکت جهانی مقاومت در برابر خشکسالی ریاض بودیم که هدف آن بسیج پول عمومی و خصوصی برای کمک به کشورهای در معرض خطر است. .

فعالان عربستان سعودی، بزرگترین صادرکننده نفت جهان، را متهم کردند که تلاش می‌کند تا درخواست‌ها برای حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی را در نشست ماه گذشته COP29 سازمان ملل متحد در باکو کاهش دهد.

با این حال، بیابان زایی یک مسئله مهم برای پادشاهی خلیج فارس است.

عبدالرحمن الفادلی، وزیر محیط زیست عربستان سعودی در سخنان پایانی خود گفت که عربستان سعودی در کنار مشارکت مقاوم سازی در برابر خشکسالی، ابتکاراتی را برای ترویج هشدار زودهنگام در مورد طوفان های شن و گرد و غبار و مشارکت بخش خصوصی در حفظ زمین آغاز کرد.

او گفت که عربستان سعودی "متعهد به همکاری با همه طرف ها برای حفظ اکوسیستم ها، تقویت همکاری های بین المللی برای مبارزه با بیابان زایی و تخریب زمین، و رسیدگی به خشکسالی است."

سریدار از Save Soil گفت که عربستان سعودی موفق شده است که مسائل مربوط به زمین را مطرح کند که او آن را "یکپارچه تر" از مذاکرات آب و هوایی در باکو توصیف کرد.

رسیدگی به زمین‌ها، زمین‌های کشاورزی، کشاورزان، دام‌ها - موضوع مورد بحث نیست. هیچ کس قرار نیست بگوید "من غذا نمی خواهم"، او گفت.

استفاده یا عدم استفاده از سوخت های فسیلی موضوعی بسیار قطبی است. این نیست.»