Mondiale instabiliteit: de economische en politieke paradox van 2024 en de gevolgen ervan in 2025

Het jaar 2024 zal de geschiedenis ingaan als het jaar waarin de wereld door troebel water navigeerde, met economische, politieke en geopolitieke omwentelingen die de wereldorde opnieuw definieerden en de economie in een wervelwind van onzekerheden stortten. Hoewel dit jaar werd gekenmerkt door verhoogde geopolitieke spanningen en interne politieke crises in verschillende grootmachten, is het ook getuige geweest van de veerkracht van bepaalde economische systemen, ondanks ongekende uitdagingen.

De beroemde econoom Mohamed Al-Erian schetst in een analyse die onlangs op de website ‘Project Syndicate’ is gepubliceerd een zorgwekkend beeld van de mondiale economische vooruitzichten, die zich tot ver na 2024 zouden kunnen uitstrekken. Volgens hem is de onderlinge afhankelijkheid van politieke systemen, economische en De geopolitieke ontwikkelingen hebben geleid tot een ongekende situatie van mondiale onevenwichtigheid, die zich waarschijnlijk ook in 2025 zal voortzetten.

Vanuit economisch perspectief voorspelt Al-Erian dat de wereld zal blijven fragmenteren, met een geleidelijke desintegratie van de dominantie van de Amerikaanse dollar en een achteruitgang van de westerse betalingssystemen. De opkomst van nieuwe economische machten en de diversificatie van de reserves van bepaalde landen zullen naar verwachting de loop van de internationale aangelegenheden beïnvloeden, vooral in de financiële sectoren waar groeiend wantrouwen grensoverschrijdende investeringen zou kunnen beperken. Deze fragmentatie zou zich kunnen manifesteren in een drang naar alternatieve systemen en lokale valuta, zoals de initiatieven die recentelijk zijn ingevoerd door bepaalde landen die hun afhankelijkheid van de Verenigde Staten en hun bondgenoten willen verminderen.

Economische onzekerheid blijft de mondiale horizon domineren. De financiële markten, verzwakt door geopolitieke spanningen, hebben moeite om zich te stabiliseren. Als de voorspellingen van Al-Erian iets opleveren, zouden beleggers zich kunnen afkeren van de traditionele markten en voor veiligere beleggingen kunnen kiezen. Het onvermogen om een ​​terugkeer naar stabiliteit te voorspellen zou kunnen leiden tot een opwaartse herbeoordeling van de risico's, vooral in de staatsschuldsectoren.

De Amerikaanse economie, hoewel schijnbaar solideer dan die van veel andere landen, is niet immuun voor de golf van onzekerheid. Ondanks het sterke herstel in bepaalde sectoren, met name technologie en kunstmatige intelligentie, gelooft Al-Erian dat de economische groei in de Verenigde Staten zou kunnen vertragen. De stijgende rente op staatsobligaties – die in 2025 historische hoogtepunten zou kunnen bereiken – zal verdere druk uitoefenen op consumenten en bedrijven. De inflatieproblemen waarmee de Federal Reserve wordt geconfronteerd, gecombineerd met een context van mondiale volatiliteit, zullen het moeilijk maken om de terugkeer naar prijsstabiliteit in goede banen te leiden.

In Europa nemen de spanningen niet af, met een reeks economische en politieke crises die de stabiliteit van de regio diepgaand aantasten. Europa wordt geconfronteerd met een zwakke groei, groeiende begrotingstekorten en vooruitzichten op een recessie die de hele eurozone destabiliseren. Grote economische projecten en verwachte hervormingen zien nauwelijks het daglicht. Tegelijkertijd is China, een andere economische reus, er niet in geslaagd een crisis te voorkomen die vergelijkbaar is met die van Japan in de jaren negentig. De ineenstorting van de vastgoedsector en een vergrijzende bevolking bemoeilijken de taak van de Chinese autoriteiten om een ​​economie die in verval is weer op gang te brengen. . Het enorme schuldenniveau, gecombineerd met structurele problemen in de sector, zou het Chinese herstel langzamer en moeilijker kunnen maken dan verwacht.

Kortom, het jaar 2024 werd gekenmerkt door veelzijdige uitdagingen en aanhoudende instabiliteit. Het mondiale toneel wordt nog steeds opnieuw gedefinieerd onder druk van grote geopolitieke en economische krachten. De grote economische machten bevinden zich op een kruispunt tussen een verleden dat wordt gekenmerkt door een model van economische hegemonie en een toekomst waarin fragmentatie onvermijdelijk lijkt. Economische onzekerheden zullen blijven opdoemen over de mondiale financiële markten, waardoor overheden en bedrijven ertoe worden aangezet hun strategieën te heroverwegen. Het jaar 2025 belooft daarom een ​​cruciaal jaar te worden waarin de wereldeconomie voor grote dilemma’s kan komen te staan, tussen noodzakelijke aanpassingen en nieuwe bronnen van risico’s.