Alarmerend tekort aan opvang voor slachtoffers van huiselijk geweld: Nederlandse ngo's waarschuwen de overheid

Nederland kampt met een stille maar dramatische crisis. Terwijl slachtoffers van huiselijk geweld wanhopig hun toevlucht zoeken, zijn de opvangcentra overvol. Volgens een gezamenlijk onderzoek van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de organisatie Valente kampt het land met een ernstig tekort aan veilige opvang, waardoor veel slachtoffers gedwongen worden te verhuizen naar hotels of vakantieparken, ver van adequate zorg.

"Het is schandalig dat vrouwen die op de vlucht zijn voor geweld gedwongen worden in hotels te slapen vanwege een gebrek aan opvangruimte", klaagt Martin Heijink, directeur van Valente.

In opvangcentrum "Maison Orange", gespecialiseerd in de opvang van vrouwen en kinderen die slachtoffer zijn van mishandeling, observeert maatschappelijk werker Zemourda Touhami dagelijks de omvang van het probleem.

"Deze vrouwen ontvluchten huiselijk geweld, psychisch misbruik, eergerelateerd geweld, mensenhandel of kindermishandeling. Hun lijden is immens", zegt ze.

In dit centrum, waarvan het adres om veiligheidsredenen geheim blijft, kunnen slachtoffers zes tot acht weken verblijven. Ze hebben een eigen keuken, woonkamer en slaapkamer. Maar de opvang blijft precair: "De plaatsen zijn zo beperkt dat we slachtoffers vaak naar hotels moeten doorverwijzen", legt Touhami uit.
Deze opvang is weliswaar beschikbaar, maar zonder beveiliging of psychosociale ondersteuning. "Het gebrek aan professioneel toezicht en een beschermde omgeving maakt deze oplossing tot een laatste redmiddel", bevestigt Heijink.

Een systeem ten onder
Voor het eerst is een landelijke kaart van de opvangcapaciteit openbaar gemaakt door het Observatorium voor Veilige Opvang, dat rapporteert aan de VNG en Valente. De bevinding is duidelijk: van de 1.800 opvangplaatsen die volgens landelijke afspraken vereist zijn, zijn er amper 1.024 beschikbaar. Het resultaat: de centra zitten permanent vol en bijna de helft van de gemeenten is gedwongen om hun toevlucht te nemen tot provisorische opvang, waardoor jaarlijks zo'n 200 mensen te maken krijgen met ontoereikende opvangomstandigheden.

Aan de kant van de regering zegt de aftredende staatssecretaris voor Langdurige Zorg, Maarten van Ooijen, zich bewust te zijn van de urgentie:

"Het is onze plicht om te zorgen voor veilige en waardige zorg."

Maar de staat wijst op een gebrek aan middelen. Het creëren van nieuwe plekken zou € 13 miljoen per jaar kosten.

"Als ik een koffer met € 13 miljoen had, zou ik die graag weggeven. Maar het geld is er niet", geeft Van Ooijen toe.

Een collectieve verantwoordelijkheid
Martin Heijink herinnert aan het bestaan ​​van internationale afspraken over de bescherming van slachtoffers van huiselijk geweld en roept op tot een collectieve bewustwording.

"Het is een kwestie van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Elke vrouw moet zich thuis veilig kunnen voelen. Zo niet, dan is het aan de samenleving om onderdak te garanderen."

Totdat er concrete maatregelen worden genomen, zullen maatschappelijk werkers zoals Zemourda Touhami uitgeput blijven improviseren.

"Veel vrouwen die ik help, vrezen voor hun leven. Het is hartverscheurend. Ik zou er graag meer willen helpen."