Slechts 3% van de slachtoffers van huiselijk geweld in Nederland zoekt hulp bij een hulpverleningsinstantie

Vrouwen in gewelddadige relaties in Nederland zoeken zelden hulp bij officiële hulporganisaties, zo blijkt uit recente bevindingen. Veilig Thuis, de landelijke hulporganisatie, constateert een alarmerend lage betrokkenheid: slechts 3 procent van de slachtoffers doet een beroep op hulp, aldus Pointer. Dit probleem baart zowel het publiek als experts zorgen. Zij roepen op tot structurele veranderingen om de belemmeringen aan te pakken die slachtoffers ondervinden bij het zoeken naar hulp.

Staatssecretaris van Volksgezondheid Vicky Maeijer erkent het probleem en dringt aan op veranderingen. "Deze vrouwen ervaren een barrière die we moeten slechten", vertelde Maeijer aan Pointer . Ze blijft echter aarzelen over de invoering van een nieuwe landelijke hulplijn voor slachtoffers, ondanks de sterke steun van experts en nabestaanden van vrouwen die door hun partner zijn vermoord.

Mijke Caminada, woordvoerder van vrouwenopvang Valente, benadrukte dat veel slachtoffers langdurig in stilte lijden, grotendeels door het stigma en de angst om de eerste stap te zetten om te praten. "Mensen die te maken hebben met huiselijk geweld worstelen vaak lang en ervaren een echte drempel om erover te praten", vertelde Caminada aan Pointer . Valente pleit voor een 24/7 hulplijn die onafhankelijk is van officiële organisaties zoals Veilig Thuis en de politie. "Vrouwen hebben een anonieme plek nodig waar ze niet bang hoeven te zijn voor de gevolgen", voegde Caminada eraan toe.

Statistieken van het CBS/WODC illustreren de omvang van het probleem verder. Slechts een derde van de slachtoffers van huiselijk geweld bespreekt zijn of haar situatie met een maatschappelijk werker, psycholoog of huisarts. Nog minder dan 3 procent doet een beroep op Veilig Thuis, het landelijk advies- en meldpunt voor huiselijk geweld.

Angst speelt een belangrijke rol in de reden waarom veel slachtoffers geen hulp zoeken. Caminada wees erop dat vrouwen vaak niet erkennen dat ze in een ongezonde relatie zitten, of bang zijn dat hun partner erachter komt, of erger nog, dat hun kinderen uit huis geplaatst worden als ze officiële instanties inschakelen. "Veilig Thuis is organisatorisch opgezet als dé plek voor huiselijk geweld en kindermishandeling, en ze hebben ook de taak om kinderen te beschermen. Mensen weten dit, en dat veroorzaakt angst", legde Caminada uit. Ze gelooft dat een onafhankelijke hulplijn zou voorkomen dat vrouwen uit angst in gewelddadige situaties blijven hangen.

Naast de angst van slachtoffers zijn er ook zorgen over het imago van Veilig Thuis. Judith Kuypers, voorzitter van het Landelijk Netwerk Veilig Thuis, uitte bedenkingen bij de lancering van een nieuwe hulplijn. Ze betoogde dat Veilig Thuis al functioneert als een anonieme adviesdienst en dat meer communicatie over hun diensten meer vrouwen zou kunnen stimuleren om contact op te nemen. "We zien een toename van het aantal adviesvragen in onze eigen data", vertelde Kuypers aan Pointer .

Kuypers erkende dat sommige vrouwen aarzelen om te bellen uit angst dat hun kinderen worden afgenomen, maar ze schreef dit vooral toe aan een imagoprobleem bij de organisatie. "We ontvangen jaarlijks zo'n 130.000 meldingen, en ongeveer 1 procent daarvan gaat naar de Raad voor de Kinderbescherming voor onderzoek. Dit is dus heel minimaal", vertelde ze aan Pointer .