Het Marokkaanse autonomievoorstel voor de Sahara: een realistische oplossing die wordt gesteund door de internationale gemeenschap

Een recent rapport, opgesteld door Amin Al-Ghoulidi, een onderzoeker op het gebied van politieke en veiligheidsgeografie aan de Britse Universiteit van King's College, bevestigde dat het autonomievoorstel van het Koninkrijk Marokko om het Sahara-conflict op te lossen een praktische en serieuze optie is om te verwezenlijken. vrede en stabiliteit in de regio, waarbij wordt benadrukt dat het “meer is dan alleen een diplomatieke formule.”

Het rapport, dat werd gepubliceerd op de officiële website van het Amerikaanse National Defense and Security magazine ‘19Forty Five’, riep de internationale gemeenschap op om het Marokkaanse voorstel te steunen als definitieve oplossing voor het conflict waarvan de wortels teruggaan tot 1975. Deze kwestie vereist nu een beslissende internationale interventie, vooral in het licht van de geopolitieke veranderingen waarvan de wereld getuige is.

Een ondersteunende internationale positie en strategische belangen

Uit het rapport blijkt dat het autonomievoorstel brede internationale steun geniet, waaronder de steun van de Verenigde Staten, die de soevereiniteit van Marokko over de Sahara erkenden tijdens het bewind van voormalig president Donald Trump in het kader van de Abraham-akkoorden. Hij voegde eraan toe dat deze steun een strategische kans vertegenwoordigt om de regionale stabiliteit te vergroten en de Amerikaanse invloed uit te breiden, op een manier die de veiligheids- en economische belangen van het land in de regio dient.

Hij benadrukte ook de sterke steun van invloedrijke landen als Frankrijk en Spanje, die het Marokkaanse voorstel als de meest realistische en uitvoerbare oplossing beschouwen.

Het rapport benadrukte dat investeren in deze internationale posities zou kunnen leiden tot het beëindigen van het conflict en de deur zou kunnen openen voor grote ontwikkelingsprojecten in de Marokkaanse Sahara, die de regionale integratie zouden bevorderen. Het rapport negeerde de rol van Algerije niet, beschouwde het land als een belangrijke partij in het conflict, en riep het land op om meer verantwoordelijke standpunten in te nemen en het escalatiebeleid richting Marokko op te geven.

Hij legde uit dat het betrekken van Algerije bij de pogingen om tot een oplossing te komen en tegelijkertijd economische en veiligheidsprikkels biedt, kan bijdragen aan het verminderen van de spanningen en het openen van nieuwe perspectieven voor regionale samenwerking.

De woestijn als strategisch economisch centrum

Het rapport benadrukte het grote economische potentieel van de Marokkaanse Sahara en benadrukte dat de regio niet alleen een strijdtoneel is, maar ook een strategisch potentieel voor ontwikkeling bezit. Een van de projecten waarnaar in het rapport wordt verwezen, is het Afrika-Atlantische gaspijpleidingproject, dat Nigeria via Marokko met Europa zal verbinden, waardoor de regio een essentieel centrum voor handel en energie wordt.

Een gouden kans voor de Amerikaanse regering

Het rapport concludeerde dat de Verenigde Staten een gouden kans hebben om het Marokkaanse autonomievoorstel te steunen, aangezien het versnellen van de oplossing van het conflict concurrerende machten, zoals China en Rusland, ervan zal weerhouden het strategische vacuüm in de regio te exploiteren. Hij wees er ook op dat het oplossen van het conflict de samenwerking tussen de landen van het Middellandse Zeegebied en Afrika bezuiden de Sahara zou verbeteren, wat de stabiliteit en ontwikkeling op de lange termijn zou dienen.

Het rapport sloot af met een oproep tot het aannemen van een geïntegreerde internationale aanpak ter ondersteuning van het Marokkaanse voorstel, aangezien dit de meest geschikte optie is om een ​​einde te maken aan het kunstmatige conflict en een stabielere en welvarendere toekomst voor de regio te garanderen.