Marokko behoudt zijn positie als tweede grootste Europese tarwemarkt ondanks wereldwijde economische uitdagingen

Marokko behoudt zijn positie als tweede grootste afzetmarkt voor Europees tarwe buiten de Europese Unie, na Nigeria. Deze strategische positie versterkt de langdurige handelsbetrekkingen met Europa, vooral gezien de aanhoudende behoefte van het koninkrijk aan tarwe, een belangrijk element voor het waarborgen van voedselzekerheid.

Volgens gegevens die op 12 maart 2025 door "France Agri Mer" zijn gepubliceerd, heeft Marokko sinds het begin van het seizoen 2024/25 ongeveer 1,6 miljoen ton zachte tarwe, inclusief granen en meel, geïmporteerd. Dit vertegenwoordigt ongeveer 11,5% van de totale Europese tarwe-export naar landen buiten de EU. Daarmee consolideert het koninkrijk zijn positie als de op één na grootste importeur van Europese tarwe, na Nigeria.

Ondanks deze strategische positie daalde de Europese tarwe-export echter aanzienlijk met 37% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Deze daling is het gevolg van de toenemende concurrentie van markten aan de Zwarte Zee, die concurrerender prijzen bieden en zo de wereldwijde handelsstromen opnieuw definiëren.

Hoewel Marokko nog steeds een aanzienlijk deel van de Europese tarwe consumeert, kampt het land met uitdagingen die verband houden met schommelingen op de wereldmarkt en veranderingen in het handelsgedrag van Europese exporteurs. Deze ontwikkelingen kunnen de komende maanden gevolgen hebben voor het aandeel van het Koninkrijk in deze export.

Tarwe is nog steeds een belangrijk product voor Marokko. Het wordt gebruikt voor de productie van brood en banket, essentiële voedingsmiddelen in de dagelijkse voeding van de burgers. Daarom zorgt de Marokkaanse overheid voor een duurzame aanvoer van tarwe om de prijzen te stabiliseren en in de behoeften van de bevolking te voorzien.

Deskundigen voorspellen dat Marokko te maken krijgt met wereldwijde economische uitdagingen en dat de druk op de internationale tarwemarkt daardoor zal toenemen. Dit komt met name door de toegenomen concurrentie van producenten in de Zwarte Zee-regio. Deze uitdagingen vereisen flexibele strategieën om een ​​constante aanvoer van tarwe en een effectief beheer van de nationale voedselzekerheid te garanderen.