-
16:41
-
16:12
-
15:47
-
14:26
-
13:36
-
12:54
-
12:12
-
11:26
-
10:34
Следите за нами в Facebook
Marokkaanse Sahara: Hoe het autonomie-initiatief de regionale evenwichten hertekent
De kwestie Marokkaanse Sahara maakt ongekende ontwikkelingen door, met diplomatieke stappen onder leiding van de Verenigde Staten en Frankrijk, gesteund door het Verenigd Koninkrijk, die erop gericht zijn verder te gaan dan de referendumoptie en een praktische aanpak op te leggen gebaseerd op de door Marokko voorgestelde autonomie.
Waarnemers zijn van mening dat dit initiatief deel uitmaakt van een heroriëntatie van de regionale krachten, waarbij het Marokkaanse autonomievoorstel steeds meer internationale steun krijgt, terwijl Algerije en het Polisariofront zich politiek geïsoleerd bevinden. Referendumopties, die sinds 1991 centraal staan in het conflict, zijn in de praktijk niet langer haalbaar vanwege diepe meningsverschillen over kieslijsten en herhaaldelijke blokkades door eerdere VN-missies.
Het "Mansasso"-project, ontwikkeld door de voormalige Marokkaanse diplomaat Mohamed Loulchiki, stelt een praktisch kader voor om het mandaat van MINURSO te heroriënteren op het monitoren van het autonomieplan, door de civiele en politieke componenten te verminderen en alleen de troepen te behouden die verantwoordelijk zijn voor het monitoren van het staakt-het-vuren. Deze aanpak weerspiegelt de strategie van Marokko om internationale steun om te zetten in concrete acties ter plaatse, en zo de soevereiniteit van Marokko te garanderen en de internationale erkenning ervan te versterken.
Het belang van deze Amerikaans-Europese initiatieven blijkt ook uit hun directe impact op de positie van Algerije, dat erop vertrouwde de referendumoptie te behouden om het conflict politiek te verlengen. Analisten geven aan dat de verminderde rol van het Polisario binnen de Afrikaanse Unie en de verwijdering van de Sahara van de lijst van niet-zelfbesturende gebieden de regionale positie van Algerije zullen verzwakken en de invloed ervan op toekomstige VN-besluiten zullen beperken.
Het recente bezoek van een Amerikaanse delegatie aan Laayoune, bestaande uit diplomaten en militairen, bevestigt dat de internationale gemeenschap streeft naar stabilisering van het staakt-het-vuren en tegelijkertijd het Marokkaanse autonomieplan concreet steunt, ver van symbolische retoriek. De ontmoeting met het hoofd van MINURSO, Alexander Ivanko, was gericht op het herstructureren van de missie en het definiëren van de taken in overeenstemming met de nieuwe Marokkaanse visie.
In deze context benadrukken analisten dat deze dynamiek het inzicht van de grootmachten weerspiegelt dat de stabiliteit van de Sahara afhangt van de erkenning van Marokkaanse autonomie, en dat handhaving van het traditionele conflictmodel alleen maar zou leiden tot meer regionale patstellingen en spanningen. Het geeft ook een duidelijke boodschap aan Algerije: internationale steun voor de Marokkaanse aanpak is nu een geconsolideerd proces en de referendumstrategie is niet langer houdbaar.
Recente ontwikkelingen in de kwestie Marokkaanse Sahara markeren een nieuwe fase in realistische diplomatie, waarin politieke initiatieven zich vertalen in concrete maatregelen ter plaatse en Marokkaanse autonomie de internationaal erkende optie wordt om het conflict op te lossen. Deze vooruitgang versterkt niet alleen de soevereiniteit van Marokko, maar herdefinieert ook de regionale evenwichten, waardoor Algerije en het Polisariofront worden geconfronteerd met een nieuwe realiteit die ze nu moeten accepteren.